《游五泄六首(各有序)》拼音版

明代陶望龄

yóuxièliùshǒuyǒu--táowànglíng

qīngkǒulóngziwèilóngshíyángjīngdòngqiū

shénxíngàicuīshānpōuzhú

qīngkǒudāngzhǎngluánshìbēn

huòruòwànlínfēnxínghuáng

jīntáixiǎnshìqúnshān

tiānkōngduòshíxiàléizhuóyún

guǐchánshénbiān

zhízhúhuādiānliáoshūyóuzhě

xièbáiyǐnqíngyǐnwànrén

xīngfēngpēnxiánxiàyǒushénlóng

qīnghuíbáoguǎngshízuǒxiāo

shíshānzhuócuō

yáoyuányǎochùluòmíng

láiquánzuòqiān

chìjiǎozhōngzhānshù

廿niànniánchéngshǐzhìzhòngyóuzài

píngjūntiězhuīshūcāngtái

báilóngjǐngzhāowànshānméncāngduì

chángwénbáilóngjǐngyǎochūqīngwài

沿yánhuíwèijuéyuǎnqiánshānbèi

bànxiānshēnhuífēngdòngménài

luánqīngfēiliūxíngtài

sōnglǎojiānghuàshísǔnkànlái

pándàigēnghánmiáojiēliúgài

yōushēngwǎnwèijìngzhuǎntiānxīnài

wèirénjìngqióngcūnwēnghuì

jiānzhīduǎnzuòmínglài

dànjiànxuánchuíānnéngbiànniánbèi

yīnzhīyúnjiānshénxiānwǎnyānzài

xièsòngjǐngliányúnzhūxièwéizhìhuòchīwéiyāo

érkàndàogàicóngdiānshàngxiàěr

sēngyánshānxiàyǒuyuánshàngxièjiēzhì

shífāngxiǎnhuázhìqiānshangcóngzhī

cóngzhěduōjiànguī

cháoshàngxiǎngtiělǐngcóngshānyāoxiéjìngpānwǎnérxínglíndiānwàng

zhījiēwǎnwǎnjiàn

kuāngyàndàngshuǐěryóumíngkuàngxièshānchóngcháo

qīngtáizhùyánxiǎn

xièānqiúshānsēngzhǐzhǐdiǎn

xìngláishēnmìngwēiwēidèngfàn

tóngjìnguītóngyóubiǎn

shēndǎnshèxīnjìngqiàn

shèngshìruòtūnqīngmiánmèngyǎn

chéncāndòngguīlínkànshìyǎn

luópānyuánjīngzhēnfèizhūzhǎn

zhíshíchóudiēdūnrènrǎn

xiàwàngbáilóngyáoyáojìngténgshǎn

lángxuánbǎirènfāngdào

měiyuánlánkāilüèxiǎngfēngtóucuì

liàoquányuányīngcóngbáiyúnzhuì

pānténgjiànzhìshǐnéng

shuíwèiqiàozhōngyǒutáoyuánshì

quǎnsàncūnluòzhúchéngwèizhì

liánchóusāngzhuōqiáorénshì

xiàngláipíngliúruògōusuì

shífāngxiàshānrénjiāzàitiān

jīngdònglíngdòngyīnhuìhuǒlièyáng

cáizhàoshēnyǒushìqiūyíngguāng

shényōuduōwēiqúnqiāokuáng

xiāngqiānsuìdàoqióngěrkāitánghuáng

shísuǐjiéháibiānmíngqiěxiáng

tōngxuékǒutóushēnyǐnkēng

yàodāngshéyǐnxíngkǒngjiāolóngcáng

yǒngsānrénlǎosēngqiánxíng

háiyánsuǒshūxiānrénfáng

xiàliúqīngquánshàngānqiáoliáng

lǐnggāoxiàkāobèishíáng

huǒzhúànjǐnyàoàoānliàng

chángwénzhǎnglǎoshuōyǒuláifāng

zhésōngwèimíngdēngyāobāoguǒhóuliáng

chízhòujìnyāoguàibiǎoliúkāng

měngzhìxiǎnshēntànbiànlíngxiāng

dǐngshàngyáoshēngshìqiántáng

jūnfánjìngānzhīxiānzhǎng

陶望龄简介

唐代·陶望龄的简介

陶望龄

陶望龄(1562~1609),字周望,号石篑,明会稽(今浙江绍兴)人。明万历十七年(1589),他以会试第一、廷试第三的成绩,做了翰林院编修,参与编纂国史;曾升待讲,主管考试,后被诏为国子监祭酒。陶望龄为官刚直廉洁,不受滋垢。一生清真恬淡,以治学为最大乐事。他把做学问也当作息歇,并用“歇庵”二字名其居室,学人有时也称他为歇庵先生。陶望龄生平笃信王守仁“自得于心”的学说,认为这是最切实际的“著名深切之教”。工诗善文,著有《制草》若干卷、《歇庵集》20卷、《解庄》12卷、《天水阁集》13卷。

...〔 ► 陶望龄的诗(46篇)