《夜观古乐府词忆故友黄明远明远曾作乐府考录汉魏晋宋以来乐歌古词》拼音版

元代吴莱

guānyǒuhuángmíngyuǎnmíngyuǎncéngzuòkǎohànwèijìnsònglái--lái

huángjūnměilǎoqīngdēngjiān宿fānànshàngguǐqiánhòuqiānniánjiā

fāngruòguānxuéōuwènshīsāoruòwěisānbǎishǔnjǐnxiāxièjiāotuó

jiùzhōngdàiqínchǔjīnbǐngduózhēngchuánqīngshāngcànránwénchuīxiāonáoxióngzhě

xīnhányǒngdàoshǒuchāocuōláikǒuyǒubáixiānāi

shíshínòng便biànzhehuāqínjīnběiànchuílúnyángliǔzhīdōnglínzheyīngtáoshù

xiāngféngèrshíchūncháoménxiàngjiānshēngchénqiǎnbìnpéngléidòngchuàihuāngyāopín

rénshìběnjīnshí寿shòujiǎnbiānlíngluòānnéngjiǔwénzheshùbǎijiāèrjǐncúnshuíxiǔ

èrxiǔzhōngzhēngróngsuìyuǎnjìnkǒngshānyuānpíngjiēshàngàibànsōngfēngzhīshēng

吴莱简介

唐代·吴莱的简介

(1297—1340)婺州浦江人,初名来,字立夫,号深袅山道人。吴直方子。从学于方凤,博极群书。仁宗延祐七年以《春秋》举进士,不第。退居深袅山中,穷诸书奥旨,著《尚书标说》、《春秋世变图》、《春秋传授谱》、《古职方录》、《孟子弟子列传》、《楚汉正声》、《乐府类编》等书。后以御史荐,授长芗书院山长,未上卒。私谥渊颖先生。有《渊颖集》

...〔 ► 吴莱的诗(119篇)